Nadpotliwość

Możliwość leczenia nadpotliwości za pomocą botuliny została po raz pierwszy zasugerowana około roku 1800 przez niemieckiego lekarza Justina Kernera. Dotychczas dolegliwość ta leczona była chirurgicznie i polegała na usunięciu nerwu zaopatrującego gruczoły potowe lub miejscowym wycięciu gruczołów – jednakże tymi metodami uzyskiwano zaledwie 66% wyleczeń. Iniekcje z toksyny botulinowej zrewolucjonizowały leczenie nadmiernego pocenia. Wstrzyknięcie podskórnie około 50 jednostek Botoxu lub Dysportu w obrębie każdej z przestrzeni pachowych lub dłoni pozwala zwykle uzyskać zahamowanie pocenia na około 8 miesięcy.